Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԵՂԻՇԵ ԴՈՒՐՅԱՆ ՊԱՏՐԻԱՐՔ ԵՐՈՒՍԱՂԵՄԻ

«Վիճակը»

Ե­րա­նի՜ այն աղ­քատ­նե­րուն,

Ո­րոնց հոգ­վույն մաք­րա­հար­դար`

Եր­կն­քի սուրբ ար­քա­յու­թյունն

Ար­ժա­նի վարձքն է ու դա­դար:

Ե­րա­նի՜ է ո­ղոր­մա­ծին,

Որ կը ս­փո­փե որբն ու թշ­վառ.

Ո­ղոր­մու­թյունն է իր բա­ժին`

Իբր ան­կո­րուստ շա­հավ­ճար:

Ե­րա­նի՜ է նրանց հա­վետ,

Որ սիրտ ու­նեն սուրբ ու ար­դար,

Պի­տի տես­նեն ե­րա­նա­վետ

Ի­րենց պաշ­տած Աստ­վածն ու հայր:

Ե­րա­նի՜ նրանց, ա­յո՛,

Որ իղ­ձե­րով խա­ղա­ղա­րար`

Ան­բիծ որ­դիքն են Աս­տու­ծո,

Այն է ի­րենց կո­չումն հար­մար:

Ե­րա­նի՜ է հա­լած­վո­ղին

Ար­դա­րու­թյան տեն­չով հա­մառ.

Պի­տի հարթ­վի նրա ու­ղին

Դե­պի բար­ձունքն երկ­նա­կա­մար

- Չէ՜ր այն վի­ճակն ին­ձի հա­մար:

#Պոեզիա #Գրականություն #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պատրիարքություն