Գիտե՞ք, թե,,,

Եվ մի իրիկուն զանգերի երգում Լսեցի վճիտ խոստումները քո: Կարծես թե հոգիդ իրիկվա միգում Կանչում էր անտես... Խաղա՜ղ երեկո: Ու ղողանջները...

* * * Հոգուս մեջ իջել ու փռվել էր մի Հիվանդոտ, հիվանդ տխրության հանգիստ: Հաշտվել էի ու լռել էի: Ու լուռ էր հոգիս՝ լուռ ու լռանիստ: Եվ...

ՊԻՆԴ ԵՎ ԱՄՈւՐ Աշխատանքը պոետի, Օ, խիզախ է հար: Էլ ի՞նչ եք ինձ հայհոյում Անվերջ, անդադար: Եթե պահը տանջանքի Դառը թվա մեզ- Կլինենք կրկնակի...

* * * Ես նստում էի անմարդ բուլվարում` Աշնան արևի համբույրին գերի: Խմում էր հոգիս երկնքի հեռուն, Լսում էր հոգիս երգը զանգերի:...

ՄԻ ԼՈւՍԵ ԱՂՋԻԿ Մի լուսե աղջիկ, լուսե մի մեռել Օրերի միգում երևում է ինձ: Թարթում են միգում կրակները դեռ, Ու կարոտը հին խեղդում է նորից:...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Քո՛ւյր, գուցե՜ չըկանք... Գուցե մեկը,- ո՞վ - Երազել է մեզ Անլույս գիշերով... Թվում էր հոգուս, Թե երկուս ենք մենք,...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Ես ի՞նչ անեի, քույր իմ, երբ չկար Այլևս ոչինչ. Ո՛չ կապույտ հոգուս թևը խելագար, Ո՛չ կապույտ աչքերիդ ձյունը ամոքիչ:...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * ...Եվ երբ դադարեց հեծկլտանքը քո - Մարած աչքերով նստեցիր ինձ մոտ: Իջել էր մի սո՜ւտ ու մո՜ւթ երեկո: Իջել էր մի սո՜ւտ ու...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Օ, այն չէ՜ր, այն չէր - Երկիրը Հրի... - Մահի՜, ոճիրի՜ Արնաբո՜ւյր գիշեր: Օ, այն չէ՜ր, այն չէ՜ր: Ու ցո՜ւրտ էր այնքան......

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Ու մոտեցար, ու ձեռքերդ կարմի՜ր, հրո՜տ, Դրիր սրտիս։ Սիրտս ճչաց․ հրդեհներիդ լույսի՜ն կարոտ - Ճչաց - ցրտի՜ց․․․...

Եղիշե Չարենցն ու Կոմիտասը երբեք չեն հանդիպել: Մեկն Արեւելահայաստանում է արմատներ գցել, մյուսը՝ Արեւմտահայաստանում, ու վերընձյուղել ազգի...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ Էպիտաֆիա Աստ՝ Կոմիտասն է հանգչում՝ իբրև հող ու աճյուն առհավետ: Սիրտ մոխրացած, դարձած հող՝ երբեմնի անոթ ձայնածին: Ա՛յր...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Բայց մոտեցար ու փարվեցիր- Կրկի՛ն, կրկի՛ն: Մեկը ճչաց.- «Անցի՜ր, անցի՜ր Լուսնաշխարհի դաշտերը, կին...»: «Անցի՜ր,...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ Ընթերցող Պոետին Զարմանքո՛վ գուցե նայես դու իմ այս Գրքի էջերին՝ թե՛ անշուք, թե՛ պարզ, Հեգնանքով գուցե ժպտաս ու ասես, Թե պոետը...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Ու լալիս էիր- Դո՞ւ էիր, թե ես... Ու մազերդ հի՜ր Մարեցին կարծես... Ես կանչում էի Մշուշում, մուժում. Ու չգիտեի- Ի՞նչ էի...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * ...Ու կապտագույն, ու երկնագույն քողերի մեջ երևացիր: Չեմ մոռացել քո մազերի հրո՜տ, անշե՜ջ Խուրձի վրա՝ ճերմակ պսակդ...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Ու իրիկնային Ոսկի մշուշում Քո կորած ու հին Երկիրդ եմ հիշում... Հիշում եմ կապոյտ Դղյակները Քո, Հիշում եմ մի սո՜ւտ,...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ * * * Երազում եմ այն Երկիրը հեռավոր, Ուր մարմինը, սեգ մարմինը ու հոգին՝ Աննյութացա՜ծ ու նյութացա՜ծ, լուսավոր՝ Ողջակիզվեն...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ Մեռելոց Երեկոն անձրևոտ էր ու թաց: Փողոցները - դատարկ, անաղմուկ,: Ու քամին էր անցնում սրընթաց Ու տամուկ: Ու գիշերը իջնում էր...

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ Ճամփին... Օրորվելով կառքն էր վազում սրընթաց Դաշտի միջին, ճանապարհով ցեխապատ: Թոնն էր մաղում միապաղաղ, ցուրտ ու թաց: Օրն էր...