Ոչ մի օր առանց բանասետղծության

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

* * *

...Եվ երբ դադարեց հեծկլտանքը քո -

Մարած աչքերով նստեցիր ինձ մոտ:

Իջել էր մի սո՜ւտ ու մո՜ւթ երեկո:

Իջել էր մի սո՜ւտ ու մո՜ւթ առավոտ:

Եվ երբ նայեցիր աչքերով մեռած

Տրտում, հոգևար, կծկված հոգուս -

Հասկացա՜ հանկարծ, որ թե մութ, թե լույս՝

Երկո՜ւսն էլ չկան, երկուսն էլ - երազ...

Ո՛չ մութ կար, ո՛չ լույս: Ո՛չ հրդեհ, ո՛չ ձյուն:

Մշուշում միայն, մեր հոգու վրա

Թևերն էր փռել մի անտես թռչուն

Ու դողո՜ւմ էին թևերը նրա...