Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՄԻ ԼՈւՍԵ ԱՂՋԻԿ

Մի լուսե աղջիկ, լուսե մի մեռել

Օրերի միգում երևում է ինձ:

Թարթում են միգում կրակները դեռ,

Ու կարոտը հին խեղդում է նորից:

Անցնում է, որպես անմարմին տեսիլ

Ու նորից միգում երևում է նա:

Ու նորից չկա: Ու նորից գիշեր —

Փողոցի վրա ու հոգուս վրա:

Կրակներ, ջահեր: Անցնում են նրանք,

Կանչում են նրանք, ակնարկում են ինձ:

Կանգնում են թարթող կրակների տակ,

Ներկած աչքերով կանչում են նորից:

Ու լուռ է հոգիս: Ու մենակ եմ ես:

Երազուն, տխուր: Հավատում եմ դեռ:

Ու անցնում է նա — անմարմին, անտես,—

Մի լուսե աղջիկ, մի լուսե մեռել:

© Եղիշե Չարենց