Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ

* * *

Ես ի՞նչ անեի, քույր իմ, երբ չկար

Այլևս ոչինչ.

Ո՛չ կապույտ հոգուս թևը խելագար,

Ո՛չ կապույտ աչքերիդ ձյունը ամոքիչ:

Ձեռքերդ՝ նիհա՜ր, դալկացա՜ծ, ծարա՜վ,

Պարզել էիր դու -

Ո՞վ գիտե, արդյոք Հյուսի՞ս, թե Հարավ,

Թե՞ - դեպի ստվերն Արևի - հոգու...

Ես ի՞նչ անեի, ի՞նչ աներ հոգիս,

Որ կանչում էր Քե՜զ -

Ու Քո հո՜ւշ դարձած երազը մոգիչ,

Երազը ձյունե, երազն - արևկե՜զ...