Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
- Ներսեհ Ա. Ա.
- Mar 29, 2018
- 1 min read
ԴԱՎԻԹ ՄՇԵՑԻ
«Սիրո ծաղկաքաղ» Կրկին աշուն է՝ սիրո ծաղկաքաղ, Ուշաթափվել է տերևը մայթին, Դաշտ ու ձորերում մրրիկ է մի պաղ՝ Աղվեսն է փնտրում քնած կաքավին: Անձրևն համբույրով մաքրում է, տանում, Բնության փոշին՝ մարդկային աղբը, Բարի է այնքան անձրևը անքուն, Որ կանգնեցնում է մաքրության վանքը: Եվ իմ ներսում էլ անձրևն է կարծես Զուլալում, տանում տարվա աղբը ողջ, Եվ մի կապույտ քույր՝ կարճ երազի պես, Արցունքս է սրբում ձեռքերով դողդոջ: ՎԵՐՋԸ ՍԿԶԲԻՆ պարտվում է կրկին, Այնքան քնքույշ է ամեն բան՝ չքնաղ, Կազմում եմ կրկին սիրո հատընտիր. Կրկին աշուն է՝ սիրո ծաղկաքաղ:
Comments