Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՀԱՆ ԹՈԹՈՎԵՆՑ

* * *

Ես սիրեցի այս կյանքին բոլոր բաները, ատեցի, երգեցի և հարբեցա։

Ուրախացա մութին մեջ, ըմբոշխնեցի տրտմությունն անգամ։

Պատահեցա ամեն կարգի մարդոց, ընկերացա բոլորին հետ և մտա անոնց հոգիներուն մեջ։

Ես ծունկի եկա քարերու վրա, աղոթեցի Աստուծո ու հայհոյեցի անոր։

Ես լսեցի աշխարհին խոսքը և տեսա գործը։

Հիմա պատրաստ եմ ես մահվան։

Ես պատրաստ եմ սկսելու ուրիշ կյանք մը, դարձյալ այնքան ամբողջությամբ ապրելու, որքան այս կյանքը ապրեցա։

Ո՛չ ծաղիկներ կըտանիմ հետս և ո՛չ ալ խորհուրդ մը այս արևներեն։

Կերթամ մերկ և դատարկ ձեռքերով, որպեսզի հոն սկսիմ կառուցանել և ստեղծել։

Ես ապրեցա միայն այս աշխարհին համար։

Կը թողում ամեն ինչ ա՛յստեղ։

Գիտե՞ք, թե,,,