Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՏԻԳՐԱՆ ՉԵՐԱԶ

«Ամենավերջում»

Ինձ օրորի՛ր ամպերի մաքրությամբ, որ արթնանամ, ինչպես տերևի առավոտ,

և փրկվեմ ջրհեղեղից...

Հին կյանք, հին սեր, հին կոշիկ բղավելով՝

հեռանում է գարունը քաղաքի աչքերից.

Ես հո ի ծնե տխուր չեմ եղել...

Կապրեմ քո մասին գետեր խմելով,

որ չցամաքի հիշողությանս առուն:

Մեխի բացած անցքի չափ հո՛ւյս տուր,

կսպասեմ քարերին հավասար,

կապրեմ փողոցի տրամադրությամբ.

երբ մահանամ,

իմ ետևից ափսոսներով ջուր ցփնիր,

որ բարի վերադառնամ քեզ մոտ...

#Գրականություն #Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության