Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՄՈՒՇԵՂ ԻՇԽԱՆ «Օրօր»

Օրօ՜ր, տղա՛ս, օրօր ըսեմ քնանաս, Համբոյրիս տակ փակես աչքերդ ու բանաս. Քունդ ոսկի երազներով քաղցրանայ, Կեանքդ ամբողջ շքեղ երազ մը դառնայ:

Դո՛ւն ես մեր տան լուսեղէն սիւնը միակ, Ժառանգն անթիւ մեռելներուս նահատակ. Բարձիդ վրայ, տե՛ս, երկնքէն կը հակին Հրեշտակաթեւ անոնց կարօտն ու հոգին…

Օրօ՜ր, տղաս, օրօր ըսեմ քնանաս, Դժոխալուր ձայնն աշխարհի չիմանաս. Մութ է այսօր, ամէն կողմ ծուխ ու կրակ, Բայց կը բացուի վաղը պայծառ արեգակ:

Արժէ՜ ապրիլ, տեսնել երկիրն այս աղուոր Եւ լեռներու դառնալ խիզախ ուղեւոր. Որքան գանձեր կեանքը կրնայ քեզի տալ, Որքա՜ն վարդեր՝ փուշերու մէջ կորուսեալ…

Ննջէ անհոգ, եւ արցունքի ոչ մէկ շիթ Չպղտորէ աչքերուդ լիճը վճիտ. Ջերմ հաւատքի հովերը լոկ ոգեշունչ Ըլլան շոյանք ու թեւածեն ճակտիդ շուրջ…

Օրօ՜ր, տղա՛ս, օրօր ըսեմ՝ շուտ մեծնաս, Անմահ փառքի դափնիներուն տիրանաս. Օր մը յանկարծ քեզմով իմ տունըս շէննայ Եւ հայրենիքն ալ քու անուամբ պարծենայ:

#ՄուշեղԻշխան #Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության