Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԿՈՄԻՏԱՍ

«Աշուն օր» Սևուկ ամպեր վար եկան Օրան, օրան, Սարի վրա շար եկան։ Ծագեց առավոտ Պաղեց, սառավ օդ։ Գոռաց երկինք, բուք արավ, Հևաց, հևաց. Ծերուկ երկիր սուգ արավ։ Ճաքեց հեռուն ամպ, Երկիր դողաց-բա՛մբ։ Բողբոջ արև շող կապեց, Դողաց, սողաց, Արյուն-ամպից քող կապեց։ Վառեց լեռան լանջ, Լեռան ցավատանջ։ Տեղաց անձրև մաղ տալով, Մարմանդ-մարմանդ, Հոգնած տերև շաղ տալով։ Երկիր քուն դրավ, Եվ թռչուն թռավ։ Հուզված առուն փախ տվավ Սողուն-սողուն, Ձորում մշուշ կախ տվավ։ Քամին ելավ վեր, Արավ տարուբեր։ Մոխիր ամպեր ժիր եկան Դալուկ-դալուկ, Սարի վրա ցիր եկան։ Հալեց աշուն օր Կյանքիս սևավոր։

#Կոմիտաս #Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության