Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԵՂԻՎԱՐԴ

«Ոսկի աղբիւրը»

Լեռն հէքիաթին,

Որու կուրծքին

Տարեմուտի գիշերներուն,

Ըստինք մ'ինչպէս

Կը բացուէր լոյսը աղբիւրին:

Սափորն ուսած,

Մենք հայցորդներն այդ բարիքին,

Հայելիին՝ որուն կախարդ

Կը դողային աստղերն անհաս

Ճակատագրին:

Սուգը, կարօտն, արիւն, ոսկին,

Որ կը հոսին,

Իմաստն անբառ

Ողջ դարերուն:

Տարեմուտի աստղերուն տակ

Այսօր նորէն, լերան անհուն ընդերքներէն,

Դուն կը բացուիս,

Հին հէքիաթի

Ծորակ ոսկի:

Գոյնը որուն,

Չըլլար մինակ մեզի ծանօթ

Դեղինն անարգ յղփանքներուն,

Այլ ծիածանն մաքրամաքուր,

Մեզմէ փըրթած

Երազներուն և ուխտերուն:

#Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Եղիվարդ