Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
- Ներսեհ Ա. Ա.
- Sep 18, 2018
- 1 min read
ԾՈՎ alizé
* * *
Եվ ինչքան հեշտ է այս օրը մեռնում ու քարեր նետում ճամփին հավերժի, դեռ արև չապրած լուսին է դառնում, որ երազները լուսնոտի մերժի...
Եվ մեզ չի շնորհում ոչ մի հատուցում երբ որ հասել ենք մենք ջրբաժանին, մինչ պատարագ է կյանքը մատուցում, որ նոր հեգնանքով սրտեր բաժանի...
Եվ միայն տենդը այս մենակության հոգնած մարմինս կփորձի տանել, և արցունքներիս մեջից, անձկության ներսից կարող եմ ես խոստովանել...
որ էլ չեմ ների ոչինչ, ոչ ոքի...
Comments