Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՄԵՏԱՔՍԵ

«Երանի»

Երանի՜ հագիդ վերնաշապիկին,

Որ գրկել է քեզ օրը ցերեկով

Եվ իր ծալքերի սեթևեթանքով

Փաղաքշում է հեթանոսական

Կրակը մարմնիդ...

Նրան ի՞նչ, թե մի խելակորույս կին

Այրվում է խանդից արեգակի պես

Եվ երազանքի ճառագայթն աչքում՝

Տենչում է՝ մի օր գոնե տաշտակում

Փայփայել նրան, որ հպվել է քեզ...

Նրան ի՞նչ, թե կա աշխարհում մի կին,

Որ փափագում է հոտոտել նրա

Օձիքը տաքուկ, որ իր ռունգերում

Եվ հիշողության շնչում հողեղեն

Պահի քո սիրո բույրը այրական...

Երանի՜ հագիդ վերնաշապիկին,

Որ կոճակների նուրբ օղակներով

Կարողանում է տեղահան եղած

Մեր ժամանակում,

Կարճատև կյանքի սիրո ցերեկով

Պահել իր գրկում քեզ նման մեկին,-

Երանի՜ հագիդ վերնաշապիկին...

Գիտե՞ք, թե,,,