Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԵՂԻՎԱՐԴ

Վարդարանը

Ժամանակի լարին վըրայ,

Վարդարան է կեանքը մարդուն.

Ամէն հատիկ վըկայ մը լո՜ւռ

Հոգիէն մեր անցածներուն:

Շըրջանակին վըրան անոր,

Տարիները կը դառնան յար,

Չենք մըտածեր թէ համրիչն այդ,

Օր մը փըրթիլ յանկարծ կըրնար:

Կը ձեռնենք մենք զանոնք հատ-հատ՝

Տըժգոյն յուշեր, իղձեր այրած.

Վարդարանէն անոնց կախարդ

Մերթ կը մընայ խաչ մը կախուած:

Ուշ կամ կանուխ պիտի փըրթի

Խորհուրդ-համրիչն այդ մեր կեանքին,

Իցի՜ւ մաշած հատիկներն իր

Իբրեւ արցունք, իբրեւ ժըպիտ:

Զերծ միջոցէն, ժամանակէն,

Լարին վըրայ անմահութեան,

Յօրինէին համրիչ մը նոր,

Մատուըներուն տակ Արարչին:

#Եղիվարդ #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պոեզիա