Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՌԱԶՄԻԿ ԴԱՎՈՅԱՆ

* * *

Դու ինձ գրկեցիր ամուր ու ամուր,

Ինչ-որ կյանք առավ երազը, սուտը,

Մեր միջև մութը ճմլվեց, ճչաց,

Եվ աչքերիս դեմ փշրվեց մութը:

Փշրվեց, ընկավ մեր ոտքերի դեմ,

Իսկ մենք նայեցինք համր ու զարմացած,

Թե ինչպես այդքան աստղեր, երազներ

Երկնքից հանկարծ շառաչել են ցած:

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պոեզիա #ՌազմիկԴավոյան