Ոչ մի օր առանց բանաստեղծութեան

ԱՐԱՄԱՅԻՍ ՍԱՀԱԿՅԱՆ

Աշխարհի յոթ հրաշալիքները

Եվ բուրգերը եգիպտական,

Եվ տաճարը Արտեմիսի,

Զևսի արձանն Օլիմպիական

Եվ կոթողը Հռոդոսի,

Դամբարանը Մավզոլոսի,

Այգիները Բաբելոնի,

Եվ փարոսը Ալեքսանդրիայի՝

Շա՛տ են հայտնի:

Աշխարհի յոթ հրաշալիք...

Հմայե՜լ եք դուք մշտապես:

Բայց կա յո՜թ էլ հրաշալիք

Որ չի՛ նշվում պաշտոնապես:

Առաջինը հենց նա՛ է, ով

Հրաշալիքներն ստեղծե՜ց այդ:

Նա իր ոգով և հանճարով

Կոչվում է Մարդ:

Եվ կա երկրո՛րդ հրաշալիք,

Նա է, ով մեզ աշխարհ բերում

Եվ ոչ մեկիս ո՜չ մի անգամ

Ո՜չ մի վայրկյան չի մոռանում:

Աշխարհն էլ մեզ դավաճանի,

Նա կանգնա՛ծ է միշտ մեզ համար:

Հրաշալիքն այդ սիրելի

Կոչվում է Մայր:

Եվ կա երրո՛րդ հրաշալիք.

Նա է, ով որ աշխարհ գալիս

Եվ իր տեսքո՜վ, անմեղությա՜մբ

Նո՛ր իմաստ է կյանքին տալիս:

Նա մեր հո՜ւյսն է անմահության,

Երկրորդ կյանքն ու հավատն է մեր,

Հրաշալիքն այդ աննման

Մանուկն է ձեր:

Եվ կա չորրո՛րդ հրաշալիք.

Այն է, ինչը մեզ այցելում

Եվ փոխելով սիրտ ու հոգի՝

Ուրի՛շ մարդ է մեզ դարձնում:

Նրա ուժը մե՜ծ, ազդեցի՜կ

Ձեզնից ո՞վ չի, արդյոք, տեսել:

Հրաշալիքն այդ գեղեցիկ

Կոչվում է Սեր:

Կա հինգերո՜րդ հրաշալիք.

Այն է, ինչը տիեզերքում

Որքան գիտենք՝ առայժմ կա

Միայն երկի՛ր մոլորակում:

Եվ հենց նրա՛ շնորհիվ է,

Որ մենք ահա ապրում ենք, կանք:

Հրաշալիքն այդ հազվագյուտ

Կոչվում է Կյանք:

Կա վեցերո՛րդ հրաշալիք.

Մի հասարա՜կ, աննկա՜տ բան,

Բայց էությամբ իր անհանգիստ՝

Տիեզերքի՜ց էլ անսահման:

Ամե՛ն ինչ էլ զգում է նա,

Թեև իր հետ վարվում ենք բիրտ:

Հրաշալիքն այդ տառապյալ

Կոչվում է Սիրտ:

Եվ, վերջապես, կա յոթերո՛րդ,

Բայց՝ առաջի՛ն հրաշալիք -

Մի սրբություն՝առանց որի

Իրենց ո՛րբ են զգում մարդիկ,

Իսկ նրա հետ՝ մե՜ծ ու հզո՜ր,

Իսկ նրա հետ՝ հաղթանակո՜ղ: -

Հրաշալիքն այդ կոչվում է

Հայրենի հող:

Եվ ուզո՜ւմ եմ, ուզո՜ւմ եմ ես

Մի լրացո՛ւմ անել վերջին -

Հրաշալիք կոչենք նույնպես՝

Ամեն մեկս մեր ուսուցչին...

Կարելի է այս աշխարհում

Ապրել նաև առանց բուրգի:

Անհնա՜ր է սակայն ապրել

Առանց լույսի, հայրենիքի:

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ԱրամայիսՍահակյան #Պոեզիա