Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

* * *

Հայոց վիշտը անհուն մի ծով Անհուն մի ծով ահագին Են սև ծովում տառապելով Լող է տալիս իմ հոգին Մեկ զայրացկոտ ծառս է լինում Մինչ երկինքը կապուտակ ՈՒ մեկ հոգնած սուզվում իջնում Մինչ խորքերը անհատակ Ոչ խորքերն է գտնում անվերջ ՈՒ ոչ հասնում երկնքին Հայոց վիշտի մեծ ծովի մեջ Տառապում է իմ հոգին:

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պոեզիա #ՀովհաննեսԹումանյան