Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԿՈՄԻՏԱՍ

Ճերմակ հեր, գարուն սեր

Ես ու դու սե՛ր ենք, Մեկ սրտի տե՛ր ենք. Նռան ճյուղերով բոցուն, Սիրո տաղերով արբուն։ Տե՜ս, իմ հեր՝ Ճերմակ սեր, Որ պաղել էր շատ ձմեռ, Սրտիդ բաղում դալարեց։ Տե՜ս, քու սեր՝ Գարուն էր՝ Որ գոցեց իմ խոց ու վեր, Սրտիս խաղում ծավալեց։

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Կոմիտաս #Պոեզիա