Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՀԱՆ ԹԵՔԵՅԱՆ

Այս ծաղիկներն...

Այս ծաղիկներն ալ գարնան, Տենչանքներուս այս նման, Պիտի խամրին ու իյնան... Այգաբացին ջինջ ու զով, Վարդերն ինչպես սարսռալով Կը մերկանան միմյանց քով, Այնպես իղձերըս վերջին Կը խըլրտին, կը բացվին, Կու տան իրենց խունկ հոգին... Վերջին ծաղիկ մը միայն, Այս վերջին իղձը ունայն, - Ես կ՛ուզեի պահել զայն։ Իղձը հոգին գրկելու Անոր որ քաղցր ու հըլու՝ Ձեռքն իր ձեռքիս կը թողու...։

#Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ՎահանԹեքեյան