Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ * * *

Տխուր երգիչը քնարը ձեռին Ողբում էր անբախտ յուր ճակատագիր, Քնքուշ ձայները խորտակված սրտին Չունեին տալու մի խոսք կարեկիր։ Դառնացած հոգով նա խորասուզված Անցած օրերում, ուզում էր այնտեղ Գտնել այն հանգիստ, որ երգչին տանջված Տալ չէր կամենում աշխարհը տգետ: Բայց և ա՛յն դատարկ որպես անապատ, Հիշողություններ անցած մանկության,— Կուսի ջերմ սիրտը գլխին հուսահատ Միայն պարգևեց հանգիստ փրկության... Օ՜հ, թույլ տո՛ւր և ինձ, ընկե՛ր նազելի, Այս քաղցըր օրին ցանկալ որ, պատած Անկեղծ սիրովը մատաղ քերթողի, Ծաղկիս դու չքնաղ, իբրև վարդ փթթած։ Եվ քո անարատ ըզգայուն հոգին Լինի ինձ աղբյուր վառ երջանկության, Քո անբիծ սերը կյանքիս խավարին Ծագե արշալույս նոր բախտի գարնան:

#ՀովհաննեսՀովհաննիսյան #Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության