Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՐԴԱՆ ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Կրկնակի լույս

Ես մենակ չեմ կարող

մենակ մնալ,

ուրիշ է, երբ դու

ինձ մոտ ես: Ես

այդ ժամանակ

դառնում եմ

կրկնակի մենակ: Իսկ երբ

քեզ եմ նայում, թվում է՝

քո աչքերը աչքեր չեն, այլ

իմ համբույրները

քո դեմքի վրա:

Եվ ինձ այցելում է

ամենալավ երգը,

որի բառերը

չեն ասվում երբեք:

Հազար ձև կա,

գիտեմ, բայց ասելու

ձևերից ամենալավը

չասելն է: Քո

լռությունը

բազմապատկում է

ներկայությունդ:

Տեսնես ո՞ր դռնով է

մութը դուրս գալիս,

երբ անակնկալ

ներս է խուժում լույսը:

#Պոեզիա #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ՎարդանՀակոբյան