Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
- Ներսեհ Ա. Ա.
- Aug 5, 2019
- 1 min read
ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ
* * *
Հոգնած եմ, անտա՛ռ, հոգնա՛ծ, ուժասպառ,
Խորտակված կրծքումս էլ չի բըռնկվում
Հոգիս թըռցնող սերը բոցավառ...
Ա՜խ, մայրի անտառ, քո մենիկ գրկում
Քընել եմ ուզում - անհո՛գ ու անդո՛րր.
Եվ թո՛ղ քո անո՜ւշ, թովիչ սոսափյուն
Խոնջացած հոգուս մըրմընջա օրո՛ր.
Եվ առվի խոխո՛ջ, ծառերի ստվե՜ր
Կախարդեն ուշքըս ինքնամոռացման
Չըքնա՜ղ երազով...
Komentarze