Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԴԱՎԻԹ ՄՇԵՑԻ

* * *

Մի ծեր ֆիդայի՝ քրջոտ շորերով,

փրչոտ մորուքով,

Փողոցում փռված՝ հաց է ողորմում՝

Թունդ հայհոյելով մարդական դիրքում

զոհված ընկերոջ

Մուրացկան մորը,

Որն էլ իր հերթին

Անեծք է տեղում

Որդու մարդական ընկերոջ գլխին,

Որ թաթ է գցում իր օրվա հացին...

Իսկ ջահելները «ձախողակ մի խումբ»,

Փողոցից փողոց երթ է անցկացնում,

ՊԱՅՔԱՐ է գոռում, այն էլ՝ ՄԻՆՉԵՎ ՎԵՐՋ...

... Ու սա... ՎԵՐՋԸ չէ՞...

#Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #ԴավիթՄշեցի #Պոեզիա