Արամայիս Սահակյան - Ուշանում եք, տղերք, ուշանում եք

Ուշանում եք, տղերք, ուշանում եք

-Դուք գնացիք կռիվ և ասացիք՝ կգա՛նք:

Ուշանո՜ւմ եք, տղե՛րք, ուշանո՜ւմ եք:

Դուք գնացիք դասից, և էլ դասի չեկա՛ք:

Ուշանո՜ւմ եք, տղե՛րք, ուշանո՜ւմ եք:

-Մենք գնացինք կռիվ և ասացինք՝ կգանք,

Էլ չսպասե՜ք երբեք, էլ չսպասե՜ք:

Ուրի՛շ մի դաս տվինք ոսոխներին անարգ,

Եվ դեռ ջահե՜լ-ջահե՜լ զոհվեցինք մենք:

Մեզ բացակա դրեք, բայց...հարգելի՛ արդեն:

Մեր կենացն էլ մեկ-մեկ դատարկեցեք:

Հարգելի պատճառով պատերազմից չեկանք:

Եվ ներեցե՛ք դուք մեզ, և հարգեցեք:

Մեր փոխարեն, անշուշտ, նո՛ր սերունդ է աճել,

Պահպանեցե՜ք նրան և սիրեցեք:

Դուք երջանի՜կ եղեք: Իսկ մայրերին մեր ծեր՝

Մեր փոխարեն մեկ-մեկ այցելեցեք...

Մենք էլ կապրենք այսպես: Մենք էլ՝ կարո՜տ միշտ ձեզ:

Էլ չսպասե՜ք արդեն, էլ չսպասե՜ք:

-Ո՛չ, կսպասենք մենք ձեզ, միշտ կսպասենք մենք ձեզ,

Ուշանո՜ւմ եք, տղե՛րք, ուշանո՜ւմ եք...

© Արամայիս Սահակյան