Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

Մայրիկիս

Հայրենիքես հեռացել եմ,

Խեղճ պանդուխտ եմ, տուն չունիմ,

Ազիզ մորես բաժանվել եմ,

Տըխուր-տըրտում, քուն չունիմ:

Սարեն կուգաք, նխշուն հավքե՛ր,

Ա՜խ, իմ մորըս տեսել չե՞ք.

Ծովեն կուգաք, մարմանդ հովե՜ր,

Ախըր բարև բերել չե՞ք:

Հավք ու հովեր եկան կշտիս,

Անձեն դիպան ու անցան.

Պապակ-սըրտիս, փափագ-սըրտիս

Անխոս դիպան ու անցա՜ն:

Ա՜խ, քո տեսքին, անուշ լեզվին

Կարոտցել եմ, մայրի՛կ ջան.

Երնե՜կ, երնե՜կ, երազ լինիմ,

Թըռնիմ մոտըդ, մայրի՛կ ջան:

Երբ քունըդ գա, լուռ գիշերով

Հոգիդ գըրկեմ, համբույր տամ.

Սըրտիդ կըպնիմ վառ կարոտով,

Լա՛մ ու խընդա՛մ, մայրի՛կ ջան...