Մետաքսե «Տղամարդիկ իմ հայրենի»

Թե ուզում եք դուք վայելել սիրո պտուղն անմահական,

Սիրահարվեք կյանքի ծարավ տղաներին իմ հայրենի,

Բոցկլտացող կրակներով կայրեն շուրթը ձեր էության,

Սիրո խաղի հին վարպետներ, տղամարդիկ իմ հայրենի:

Թե ուզում եք դուք մայրանալ, հյուսել բախտի տաքուկ օջախ,

Ձեր օջախի հիմքն ընտրեցեք տղաներից իմ հայրենի,

Ընտանիքում բերդ կունենաք, կշղթայեք նրանց հաճախ,

Թե պարգևեք երեխաներ, տղամարդուն իմ հայրենի:

Թե ուզում եք լինել ցմահ պաշտամունքը տղամարդկանց,

Ստրկացեք սիրո դողով տղաներին իմ հայրենի,

Կհամբուրեն վանքերի տեղ ճակատները ձեր սրբացած,

Հավատարիմ հեթանոսներ, տղամարդիկ իմ հայրենի:

Թե ուզում եք չկործանվեն ազգատոհմի տանիք ու պատ,

Զոհաբերվեք մերթ զիջումով տղաներին իմ հայրենի,

Գերդաստանի սիրով թողած Հռոմ, Փարիզ, Լենինգրադ՝

Կարոտ դառած տուն են խուժում տղամարդիկ իմ հայրենի:

Եվ մի՛ թողեք հեռուներից գրկերը բաց վազեն թեթև

Մի բուռ կրքով տանից հանեն տղաներին իմ հայրենի,

Խելքի եկեք, հա՛յ աղջիկներ, նազ մի՛ արեք հազարաթև,

Հարս գնացեք նվիրումով տղաներին իմ հայրենի:

Հարս գնացեք ու մայրացեք, ունեցեք ձեր աստվածը տան,

Հպարտացեք դարերի հետ տղաներով իմ հայրենի,

Մեկը՝ Դավիթ, մեկը՝ Տիգրան, մեկը՝ Արա, մեկը՝ Վարդան,

Հավերժության թև ու թիկունք տղամարդիկ իմ հայրենի:

© Մետաքսե