Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ

* * *

Խոսքերըդ վճիտ են ու խորունկ,-

Այնպես պա՜րզ, այնպես պա՜րզ ես ժպտամ.

Եվ ահա տրտունջ ու մտորմունք

Հանգչում են մրրկված իմ սրտում...

Ընդունում ես աշխարհը բոլոր,-

Օրհնում ես, օրհներգում ու սիրում,

Եվ խոհերըս, խոհերըս մոլոր

Մոռացված են մեռած օրերում։

Ու թվում է, թվում, որ դու չես

Արևող ժպիտով ակնարկում,

Որ ուրիշ լուսով եմ դյութված ես,

Որ քեզ չեմ, ուրիշին եմ երգում...