Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԱՆՈւՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Գիրք Կեանքի

Անինքնավստահ

Քայլերով դողդոջ,

Մօտեցայ ես քեզ

Տարիներ առաջ,

Կարդալու քեզի

Ձեռքիս մէջ պահած

Տողերս առաջին,

Արձագանքները՝

Հոգիիս մանուկ...

Ինչպէս աշակերտ

Նստեցայ կողքիդ

Լսելու համար

Թելադրանքներդ...

Այդպէս վարանոտ

Խնդրելով քեզմէ՝

Չխնդալ յանկարծ.

Չդառնալ անգութ,

Երբ կարդաս տողերն

Կեանքին չբացուած

Հոգիիս մանուկ...

Տարիներն անցան...

Տարիներուն հետ

Մանկութիւնս անցաւ.

Միտքըս բացուեցաւ,

Երազ ունեցայ.

Կամայ ակամայ

Գրուեցան տողերն

Ու գիրքը կեանքիս:

Երբեմն քնքուշ

Ժպտաց իմ հոգին,

Աւելի յաճախ

Լացաւ դառնագին...

Անարժան յուշերս

Յանձնեցի հովին...

Սակայն իմ հոգին՝

Մանուկ օրերու

Երգը միշտ երգեց:

Ու այսօր վստահ

Քեզի կը յանձնեմ

Բառերը երգիս,

Անոր հետ նաեւ

Տողերը կեանքիս,

Որ դո՛ւն, միայն դո՛ւն

Դարձեալ սրբագրես

Հոգատար ինչպէս

Առաջին անգամ,

Արցունքս սրբելով,

Նաեւ բանալով

Աչքերն հոգիիս...

Սրբագրէ՛ հիմա

Սէրերս սխալած,

Ժամանակն անդարձ,

Կեանքս ի զուր անցած...

Բայց ի՞նչ սրբագրես...

Քերթուածս վերջին

Որ դուն ես ամբողջ,

Չունի սխալներ.

Յստակ են արդէն

Բառերս ու միտքերս.

Չկայ վարանում...

Վստահ ձեռքդ ա՛ռ

Գրիչը բախտիս,

Ու շարունակէ՛

Լեցնել էջերը

Իմ կեանքի գիրքին...: