Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՀՐԱՄ ՀԱՃՅԱՆ

Մեկ օրով գոնե տանեին

Լեռներից քամիներ գային,

Ցավերիս ամպերը առած,

Մեկ օրով գոնե տանեին,

Տանեին ծովերին խռոված:

Մեկ օրով գոնե իմ մտքից,

Հոգսերից հոգսը վանեին,

Ինձ այս մութ, տանջող վիճակից,

Մեկ օրով գոնե հանեին:

Մեկ օրով իմ սրտի վրա՝

Արևի շողեր ցանեին,

Արևից ծնված լուսնկան,

Մեկ օրով կյանքիս խառնեին:

Մեկ օրով անփույթ զգայի,

Զգայի հզոր ու անահ,

Զղջումով, ցավով չլայի,

Չերգեի մղձավանջ ու մահ:

Այս ճնշող, դժվարին մարտում,

Մեկ օրով մահին հաղթեի,

Թող հետո աչքերս տրտում

Այս կյանքում հավերժ փակեի: