Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՌԱԶՄԻԿ ԴԱՎՈՅԱՆ

* * *

Ես քոնն եմ հիմա, ես քոնն եմ, քոնն եմ,

Քո մարմարակերտ թևերինն եմ ես,

Քո սև մազերի թելերինն եմ ես,

Քո մարմնի բոլոր ձևերինն եմ ես,

Եվ ուզում եմ, որ ինձ հիմա գրկես,

Գրկես ու այնպես սեղմես քո կրծքին,

Որ էությանդ ձուլվի իմ հոգին:

Եվ ես մոռանամ, որ աշխարհը կա,

Կան ուրիշ կանայք, կան ուրիշ երգեր

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Եվ կան այդ կանանց գուրգուրող ձեռքեր: