Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԹԱՂ

Ես իմ թաղիս քերթողն եմ

Լեզուս աղքատ է թաղեցիներուս նման

Տաղերուս միակ հարստութիւնը կը կազմեն

Թաղեցիներուս հոգերը

Կը սիրեմ թաղիս բնակիչները

Անոնք լիալուսինը չտեսնելու չափ կոյր

Զեփիւռին երգը չիմանալու չափ խուլ են

Համր են անոնք

Իրենց ապագային մասին խօսիլ չկարենալու չափ

Իսկ ես աղքատ լեզուովս կրնամ երգել Որփէոսի նման

Որովհետեւ պատկերներս ունին թաղեցիներուս երազները

Գոյն գոյն երազները

Լոյս լոյս երազները

Նորածինին նման զոց մի պահէք — բարեկամներ — ձեր աչքերը

Ամէն թաղ իր երազը ունի

Ամէն մարդ իր երազը ունի

Օր պիտի գայ — պիտի տեսնէք

Ամէն ինչ իրական է դարձեր

Աւելի առոյգ պիտի երգեն ոչ միայն քերթողները

Այլ բոլոր մարդիկը միաբերան

© Զահրատ