Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

* * *

Ծորում է աչքերիս սիրափայլ երազը.

Ես հարբած ընկել եմ գինետուն,

Նստել են իմ կողքին Չարե՛նցը, Մինա՛սը,

Հարբում ենք, նկարում ու կարդում:

Տառապա՜ծ, փո՜ս ընկած աչքերս շաղվում են,

Գինեբույր ծխի մեջ հիշո՜ւմ եմ...

Թվում է, թե օդը դռան մոտ մաղվում է,

Թվում է՝ իմ սանձը քաշո՜ւմ են:

Դռան մոտ՝ ա՜յ այնտե՜ղ, իմ սերը եկել է,

Մաշում է իմ քնքուշ երազը,

Տանջանքը գլուխս փայփայե՜լ, թեքե՜լ է,

Ինձ հետ են Չարե՜նցը, Մինա՜սը:

Ու հետո գիշեր էր, ու հետո լուսաբաց,

Ու հետո տնքում էր երազը,

Ինձ սիրո՜ւմ, շոյո՜ւմ էր իմ սերը կիսաբաց,

Ո՞ւր էին Չարենցը, Մինասը...

© Արտակ Համբարձումյան