Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
- Ներսեհ
- Jan 9, 2020
- 1 min read
ՍԻԼՎԱ ԿԱՊՈՒՏԻԿՅԱՆ
* * *
Այնպես անփո՜ւյթ, այնպես հանգի՜ստ,
Անցնում եմ իմ տան մոտով,
Մինչ ես ուրիշ տեղերում իսկ
Քե՜զ եմ փնտրում կարոտով:
Ասում են, թե մոռացել ես,
Չեմ հավատում, իմ անգին,
Պարզապես դու հեռացել ես,
Մոտս թողել քո հոգին:
Եվ այնպես հեշտ, այնպես խնդուն
Մատնո՜ւմ ես ինձ աշխարհին,
Մինչ դողում է, որպես երդում
Անունդ իմ շուրթերին:
Ասում են, թե ինձ դավել ես,
Չեմ հավատում, իմ անգին,
Պարզապես դու խռովել ես,
Ու տանջում ես իմ հոգին:
Անցնում ես դու ու չես նայում, Մինչ ես կանգնած մոլորուն, Քեզ աչքերիս մեջ եմ պահում Ու տանում եմ հետս տուն:
Comments