Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ

* * *

Մռայլ թաղումի ջահերի նըման

Մեկը աստղերն է վառում տխրությամբ.

Իմ հոգու վրա իջել է մի ամպ.

Իմ սրտի պայծառ ծաղիկներն ընկա՛ն:

Հիվանդ քնքշությամբ երկինք է պարզում

Մեռնող ծաղիկը իր բույրը վերջին.

Իմ ջերմ աղոթքի խոսքերը չնչին -

Հեռավո՛ր, քեզնից սեր չեն աղերսում:

Իմ սրտում միայն սառած հեկեկանք,

Բայց արցունք չըկա իմ սև օրերում.

Մեռնում է սիրտըս անհուն խավարում,

Եվ դու կա՞ս արդյոք, լուսե անրջանք...

© Վահան Տերյան