Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

* * *

Մենությունս առնեմ, նստեմ,

Զրույց անենք գլուխ գլխի,

Ապրած կյանքս վերսկսեմ,

Չզգամ օրերս ախ ու վախի:

Հին հուշերս երազ դարձած

Աչքերիս մեջ ծիածանեմ,

Կարոտներս կորած, անցած,

Հին օրերի ծոցից հանեմ:

Հասնեմ իմ խենթ ջահելության,

Կանգնեմ նրա կանաչ սեմին,

Գնամ, գտնեմ նույն աղջկան,

Սեր բացատրեմ լուսադեմին:

© Վահրամ Հաճյան