Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԵՐՋԻՆ ՀԱՄԲՈւՅՐ

Այս իրիկուն ես ուշ դարձա, ուշ դարձա տուն,

Ես դարձա տուն այսօր շիկնած ու ահադեմ.

Թվաց բոլորը փողոցում ինձ են նայում

Եվ իմ մասին արդեն գիտեն, արդեն գիտեն:

Այս իրիկուն ես ուշ դարձա, ուշ դարձա տուն

Ես դարձա տուն, եվ տխուր էր սիրտս տխուր,

Թվաց անդարձ կորցրել եմ գանձ մի անհուն,

Եվ իմ աչքին ափսոսանքի արցունք կար լուռ:

Ես տուն դարձա ու հոգուս մեջ ահ կար թաքուն,

Դռների մոտ մայրս, մայրս ելավ իմ դեմ.

Նրա աչքերում ես փնտրեցի կասկած ու քեն,

Եվ նախատիք ես փնտրեցի նրա աչքերում:

Բայց, ոչ, այնտեղ նույն գորովն էր, նույն սերը հեզ

Նայում էր նա այնպես խաղաղ ու անսքող.

- Ախ, մի նայիր ինձ այլևս մանկան որպես,

Մայր փոխվել է, փոխվել է արդեն աղջիկը քո:

© Սիլվա Կապուտիկյան