Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

Հոգիս անզո՜ր է այս վիշտը կրել,

Լոկ երա՜զ մնաց երազն իմ հոգու,

Մայրիկիս մասին երգ էի գրել,

Եվ ինձ ասացին՝ հավանե՛լ ես դու:

Եվ ինձ ասացին, թե վարպետը մեր

Ուզում է խոսել, զրուցել քեզ հետ...

Կա՞ր ուրիշ մի բախտ դրանից էլ վեր,

Բայց ներիր՝ չեկա՜, սիրելի վարպետ:

Բայց ներիր, չեկա: Չէ՜ի կարող գալ:

Դեռ աննշա՜ն էր վաստակը երգիս:

Ասացի՝ կյանքը հավե՜րժ է, երկա՜ր,

Դեռ կհանդիպեմ մի օր վարպետիս:

Ասացի՝ գրեմ երգեր այնպիսի՛,

Որ ուրախանա՜ նահապետը ծեր:

Իսկ մահվան, իսկ մահվան մասին,

Քո մահվան մասին... չէի մտածել:

© Արամայիս Սահակյան