Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ

* * *

Ես չգիտեմ՝ ո՛ւր են տանում հեռավոր

Ուղիների ժապավեններն անհամար,

Ես նստում եմ ճամփի վրա ամեն օր

Եվ աղոթում, և թախծում եմ քեզ համար:

Եվ իմ մոլոր ուղիներում, ո՛վ գիտե,

Գուցե մի օր դու երևաս լուսերես.

Գուցե ժպտաս քո խոսքերով արծաթե

Եվ մութ սրտիս նոր խնդության լույս բերես:

Օձանման ոլորումով հեռախույս

Ինձ կանչում են ուղիները բյուրավոր.

Արդյոք ո՞ւր ես, խորհրդավոր արշալույս,

Հանդիպումի երջանկության պայծառ օր…