Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԱՍԻՍԻԱ ԿԻՐԱԿՈՍՅԱՆ

* * *

Դու ինձ կանչել ես,

Որ այրենք մեկտեղ

Մեր խոստումները...

Վաղուց եմ այրել:

Ստվեր ես դառնում

Ժամանակի մեջ...

Ստվեր չե՜մ ուզում:

Թող մոռացությունն

Ապրի այսուհետ

Իմ քայլերի մեջ,

Որ շտապում են:

Քո հնարավոր

Ստվերն ինձ պետք չէ:

Այնքա՜ն ուզում եմ,

Ու ճակատագիրն

Իմ ձեռքը խնդրի...

Ների՛ր, երազի

Հարսնացուն եմ ես...