Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՌԱԶՄԻԿ ԴԱՎՈՅԱՆ

Այդ բոլորը վերհուշ է

Եթե ձյուն է գալիս,

Եթե սպիտակ ձյան մեջ

Սև մեքենաներ են պառկած

Իմ պառկած սիլուետի նման,- 

Այդ բոլորը - վերհուշ է:

Եթե իմ դեմքի մազը երբեմն աղվամազ է,

Եթե ոտքերս երբեմն ծուռ են,

Քայլելիս սայթաքում եմ ես,

Այդ բոլորը - վերհուշ է:

Եթե լացել եմ ես քեզ համար,

Եվ արցունքներիս մեջ կապույտ կրակներ են եղել,-

Այդ բոլորը - վերհուշ է:

Իսկ ինձ համար - ուշ է,

Իսկ քեզ համար - ուշ է:

Ծառերի մեջ գլորվող լուսնի ետևից

Գլորվում է թևավոր մանուկների մի խումբ: