Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության
- Ներսեհ
- Mar 26, 2020
- 1 min read
ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ
Մթնշաղ
Ես սիրում եմ մթնշաղը նրբակերտ,
Երբ ամեն ինչ երազում է հոգու հետ,
Երբ ամեն ինչ, խորհրդավոր ու խոհուն,
Ցնորում է կապույտ մութի աշխարհում…
Չկա ոչ մի սահման դնող պայծառ շող,
Աղմուկի բեռ, մարդկային դեմք սիրտ մաշող,-
Հիվանդ սիրտը չի տրտնջում, չի ցավում,
Որպես երազ մոռացումի անձավում.
Եվ թվում է, որ անեզր է ամեն ինչ -
Որ ողջ կյանքդ է մի անսահման քաղցր նինջ…
Comments