Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՍԱՅԱԹ-ՆՈՎԱ

Մեջլումհ պես կորավ յարըս

Մեջլումհ պես կորավ յարըս,

Լե'յլի ջան, ման իմ գալի յանա-յանա,

էրվեցավ խունի ջիգհարըս,

Արնի պես աչկս է լալի յանա-յանա, յանա-յանա։

Բլբուլի նման լացիլ իմ,

Աչկիրըս արնով թացիլ իմ,

էշխեմետ հիվանդացիլ իմ,

Պառկած իմ դըժար հալի յանա-յանա, յանա-յանա։

Էշխեմետ դառիլ իմ յիզիդ,

Հալվեցա, մաշվեցա քիզիդ,

Ռա'հմ արա, մե խոսի միզիդ՝

Բե'մուրվաթ, ձեն իմ տալի յանա-յանա, յանա-յանա:

էրվում իմ, կանչում իմ ա՜ման.

Ծուցըտ բաղ, ունքիրըտ քաման.

Աշխարիս մեչըն քիզ նըման

Չիմ տեսած, ման իմ գալի յանա-յանա, յանա-յանա:

Մանուշակ բաց արած հովին,

Կարմիր վարթ, ծաղիկ հուտովին,

Շատ մի լացնի Սայաթ-Նովին,

Աչկի լուս, կսկծալի՝ յանա-յանա, յանա-յանա։