Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՇԻՐԱԶ

Սփյուռքի հայությանը

Ես, որպես ծաղիկն Արազի ափին,

Նայում ջրերին, կարոտում եմ դեռ,

Դուք, որ հեռացաք այն սև օրերին, -

Դուք չե՞ք կարոտում, իմ հեռավորներ,

Իմ պանդուխտ հայեր:

Նայում Սևանա երազ ծովակին,

Նայում կարոտով, կարոտում եմ դեռ,

Կարծես նայում եմ մորս աչքերին, -

Դուք չե՞ք կարոտում, իմ հեռավորներ,

Իմ պանդուխտ հայեր:

Նայում Մասիսին մեր նվիրական,

Հալվել եմ ուզում կրծքին ալեհեր,

Ինչքան նայում եմ՝ կարոտում այնքան, -

Դուք չե՞ք կարոտում, իմ հեռավորներ,

Իմ պանդուխտ հայեր:

ՈՒ երբ մի գիշեր չեմ տեսնում նրանց,

Թվում է, ձեզ հետ որբ եմ կարևեր,

Դուք ինչպե՞ս օտար աշխարհներ ընկած՝

Չեք մեռնում վշտից, իմ հեռավորներ,

Իմ պանդուխտ հայեր: