Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԿՈՄԻՏԱՍ

Նոճիներ ու բարդիներ

Մուգ նոճիներ միգապար՝

Ճամփի վերև սիգապար՝

Դեպի երկինք հրազայր,

Կանաչ հուսով սրածայր,

Ճյուղերն ի վեր կոնավոր՝

Կարծես լինին տոնավոր։

Կուսատերև մայրիներ՝

Հուսաբեղուն այրիներ,

Փշերն աչքին պիշելով՝

Արև օրեր հիշելով,

Քարերի ծոց պատառել

Ամպերի գոգ կատարել։