Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ

* * *

Մաճկալ ես, բեզարած ես,

Առը շուռ տո՛ւր, շո՛ւտ արի.

Ծովի պես քրտնած ես,

Եզներն արձկի՛, տուն արի՛:

Կաթի սերը քաշել եմ,

Դրել եմ հովին` սառի.

Ալ գոգնոցս կապել եմ,

Արի թառլան, թը՜ռռ, արի:

Տեղ եմ գըցել շվաքում,

Քամին կուգա, զով կանի.

Լուսնի շողքն է մեր ծոցում,

Չափ տո՛ւր, չափ ա՛ռ - շուտ արի՛:

Դադրած, բեզարած յա՛ր ջան.

Ամպերն ելան, դե՛հ արի.

Բեզարած ջանիդ ղուրբան,

Ծըտից թև առ, թե՛զ արի...