Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության Ռազմիկ Դավոյան - Ջրերը կակաչներ են ուտում

Ջրերը կակաչներ են ուտում,

Խոհերը քանդվում են գուղձերով.

Անցնում են քամիները կապույտ՝

Հուշերի տագնապներ հնձելով:

Մանուկներն՝ աչքերում թիթեռներ,

Ծաղկավոր ցուլեր են քշում դաշտ,

Բզեզներն արթուն են ամեն օր,

Գագաթներն հավքեր են ձյունապաշտ:

Անանուն ցավերի ճամփորդներ՝

Ջրերը կակաչներ են ուտում.-

Գիշերով մենք սերը կորցրինք,

Ցերեկով փնտրում ու չենք գտնում:

© Ռազմիկ Դավոյան