Ոչ մի օր առանց բանաստեղծության

ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐՅԱՆ

Իմ ցավը

Սուրբ տենչերով լոկ ծարաված՝ Ցամաք գտնե՛լ աղբերքն յամայր, Ցամքի՜լ ծաղիկ հասակի մեջ, Ո՜հ, չէ այնչափ ցավ ինձ համար։ Ջերմ համբույրով մը դեռ չ՛այրած Սա ցուրտ ճակատըս դալկահար Հանգչեցունե՚լ հողե բարձին, Ո՜հ, չէ՛ այնչափ ցավ ինձ համար։ Դեռ չը գրկած էակ - փունջ մը Ժըպտե, գեղե, հուրե շաղյալ՝ Գրկե՚լ սա ցուրտ հողակույտը, Ո՜հ, չ է՛ այնչափ ցավ ինձ համար։ Քաղցր երազով մհըղի մրափ մը Չանդորրած գլուխս մըրկահար՝ Ննջել հողե վերմակի տակ, Ո՜հ, չէ այնչափ ցավ ինձ համար։ Հագնի՚լ հյուղին մուր-անունը, Ծըծե՚լ նորա մըրուր-օդն հար, Միշտ ցավիլը միանգամայն, Ո՚հ, չե անչափ ցավ ինձ համար: Հեգ մարդկության մեկ ոստը գոս՝ Հայրենիք մը ունիմ թըշվառ, Չ՚օգնած անոր՝ մեռնի՚լ աննշան, Ո՜հ, ա՛յս, է սոսկ ցավ ինձ համար:

#ՊետրոսԴուրյան #Ոչմիօրառանցբանաստեղծության #Պոեզիա